Τον ζωγράφισα δεκαπέντε χρόνια πριν γεμάτος θυμό. Ήθελα να συμβολίσω, λέει, τους 137 νεκρούς απεργούς πείνας συνολικά στις φυλακές της Τουρκίας. Απορώ τι ήθελα να καταφέρω. Το δίχως άλλο, ήμουν αφελής και αλαζόνας. Αργότερα, η ελπίδα του θυμού μου εξασθένισε, ενώ εξελίχθηκαν διαφορετικά και τα νοήματα του πίνακα. Νέοι μικροεγκλεισμοί στον ορίζοντα, νέες μικροελευθερίες στο χώμα. Κι όποιο δρόμο κι αν διάλεγα τον κουβάλαγα πάντα μαζί. Σε όλα τα σπίτια της ζωής μου κρεμόταν πάντα εκεί να μου θυμίζει στο πέρας της ημέρας την ματαιότητα της συνύπαρξης, την προδοσία μιας αφοσίωσης, το τράβηγμα της μεγάλης ερήμωσης. Κάθε νύχτα ασυνείδητα λογοδοτούσα με το αστραπιαίο βλέμμα μου στα υποκείμενα ειδωλολατρικά. Κι ύστερα τον πίνακα στην πλάτη και πάλι απ’ την αρχή. Μέχρι που μείναμε μόνοι μας πια να ανταλλάζουμε αναμνήσεις. Το θυμάσαι αυτό; το θυμάσαι εκείνο; Τώρα οι νύχτες κυλούν δίχως μεγάλες υποσχέσεις, τα όνειρα απώλεσαν τα θάρρη τους ενώ ο λογαριασμός με τους νεκρούς απεργούς πείνας στην Τουρκία χαμένος πια από καιρό.
[Ένα από τα περίπου 30 έργα της έκθεσης, πολλά εκ των οποίων περίμεναν μέχρι και δεκαεφτά χρόνια για να πρωτοφανερωθούν και τώρα βρίσκονται σε μια ωραία κατάσταση πανικού. Η έκθεση θα είναι επισκέψιμη και ορατή λίγο πριν αρχίσουν τα σπιτικά live του Χαρίλαου τα νοεμβριανά σαββατοκύριακα στους Αμπελόκηπους [5-6, 12-13, 19-20, 26-27] Πληροφορίες και κρατήσεις θέσεων στο 6977721133, ενώ για τους φίλους που ήπιαν το λογαριασμό του τηλεφώνου μπορούν να στείλουν μήνυμα στο μέηλ των εκδόσεων]
σαμσών ρακάς