Ο Σαμσών Ρακάς, μετατρέποντας ένα Renault του ’93 σε κινούμενο θεατρικό χώρο για τρεις επιβάτες τη φορά, και χρησιμοποιώντας ως χάρτη το εν εξελίξει ποιητικό του έργο «Ούτις», χτίζει μια ψυχογεωγραφική περιήγηση μέσα στην πόλη των Αθηνών, βάζοντας τα ποιήματα στη θέση τους
Τέχνη υπό την
επήρεια της πόλης
Η αφίσα της παράστασης απεικονίζει τον σημαντικό γλύπτη Γιαννούλη Χαλεπά εν έτει 1902 (έτος εξόδου από το ψυχιατρείο
Κέρκυρας) που δημοσιοποιείται για πρώτη φορά και αποτελεί προϊόν προσωπικής έρευνας. (για το θέμα βλέπε εδώ)
Δελτίο Τύπου
Ο Σαμσών Ρακάς, μετατρέποντας ένα Renault του ’93 σε κινούμενο θεατρικό χώρο χτίζει μια ψυχογεωγραφική περιήγηση σε επιλεγμένα σημεία της πόλης. Οδηγό της παράστασης, για τρεις θεατές-επιβάτες κάθε φορά, αποτελεί η ανέκδοτη ποιητική του έκταση «ΟΥΤΙΣ» η οποία επιχειρεί να προσδώσει στην έννοια του έρωτα τα χαρακτηριστικά μιας εθνικής ταυτότητας, μιας πατρίδας, πού άλλοτε παίρνει τη μορφή ενός τόπου καταγωγής κι άλλοτε μιας νήσου εξορίας. Απώτερος σκοπός της περιπλανώμενης παρουσίασης είναι να πράξει on the road μια κατάθεση προφορικού λόγου συνδέοντας τη διάχυτη απόγνωση της πόλης με την απώλεια του κέντρου της.
Τι είναι όμως το «χαμένο κέντρο» που θα ανιχνευθεί; το ασύγκριτο υποκείμενο του πόθου; η ανόθευτη μυστικιστική αρχή; η τέχνη που δεν αποβλέπει; η δημιουργία συγκίνησης έξω από τους όρους της μαζικής κουλτούρας; μήπως το τέλος της εγωπάθειας; Και κάτι ακόμη: αφού είναι χαμένο, πώς μπορεί να εντοπιστεί στις μέρες μας; κρύβεται κάπου; ή μήπως θα πρέπει να επανεφευρεθεί; θα το δούμε στη διαδρομή αυτό.
Σε κάθε περίπτωση το καλέμι στα δόντια είναι απαραίτητο, είτε για να πελεκίσει ένα κομμάτι μάρμαρο από τη νέα Ελλάδα, είτε για να λαξεύσει τον τάφο της παλαιάς. Γιατί από πνευματικούς ανθρώπους μπουχτήσαμε, και από λόγια του αέρα. Από πνευματικούς βανδάλους πάσχουμε, και από χτίστες.
Σημείο συνάντησης | Άγαλμα Παλαμά · Ακαδημίας και Ασκληπιού (Μετρό Πανεπιστήμιο) στις 20:30 · Κείμενο-σκηνοθεσία-μουσική επιμέλεια: Σαμσών Ρακάς · Προτεινόμενα Τέλη Κυκλοφορίας: 10€ το άτομο (με homemade CD των ποιημάτων και αφίσα παράστασης) · Διάρκεια: ≈ 130 λεπτά
Κρατήσεις θέσεων:
-με κλήση (ή SMS) στο 6936510291
-με μέηλ στο samson_rakas@yahoo.com

Έναρξη 13 Μαρτίου
Έναρξη:
15 Μαρτίου
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ ΘΕΣΕΩΝ
Μάρτιος
17.3 – 0 θέσεις
18.3 – 0 θέσεις
19.3 – 0 θέσεις
20.3 – 0 θέσεις
21.3 – 0 θέσεις
22.3 – 0 θέσεις
23.3 – 0 θέσεις
24.3 – 0 θέσεις
25.3 – 0 θέσεις
26.3 – 0 θέσεις
27.3 – 0 θέσεις
28.3 – 0 θέσεις
29.3 – 0 θέσεις
30.3 – 0 θέσεις
31.3 – 0 θέσεις
Απρίλιος
01.4 – 0 θέσεις
02.4 – 0 θέσεις
03.4 – 0 θέσεις
04.4 – 0 θέσεις
05.4 – 0 θέσεις
06.4 – 0 θέσεις
08.4 – 0 θέσεις
09.4 – 0 θέσεις
10.4 – 0 θέσεις
11.4 – 0 θέσεις
12.4 – 0 θέσεις
13.4 – 0 θέσεις
17.4 – 0 θέσεις
18.4 – 0 θέσεις
21.4 – 0 θέσεις
22.4 – 0 θέσεις
23.4 – 0 θέσεις
24.4 – 0 θέσεις
27.4 – 0 θέσεις
28.4 – 0 θέσεις
29.4 – 0 θέσεις
30.4 – 0 θέσεις
Το να γράφει κανείς ποίηση σημαίνει, τουλάχιστον ως τάση, να δώσει για να δουν· όχι να δώσει για να διαβάσουν αλλά να δώσει για να σκηνοθετήσουν: ο σύγχρονος χώρος της ποίησης δεν είναι η βιβλιοθήκη αλλά η νοερή σκηνή όπου οι επιμέρους αναγνώσεις ξετυλίγονται, μέσα από μία συχνά εκθαμβωτική εικονοποιία.

Η τέχνη πρέπει να βαφτιστεί στα νερά της μεταφυσικής πίστης
Ζήσιμος Λορεντζάτος
«Το χαμένο κέντρο»
Το μικρόφωνο στα δόντια
ο Ραούλ Πένμαν -λαθρεπιβάτης στο Ρενώ- στέλνει ανταποκρίσεις από τη διαδρομή
Εκπομπή Πρώτη [Pilot]
“Του πουλιού ο εγκλεισμός δε νομιμοποιείται πουθενά στο σύμπαν / εκτός από ένα μέρος που αυτοαποκαλείται γη / όμως εσύ / είσαι το μπαλκόνι της γης μου”. Δεν υπάρχει πια σκάλα ή συγκυρία – η συγκυρία τράβηξε τη σκάλα καί μείναμε με την ώρα των προφητών. Χαρτογραφώντας την έρημο της εμπειρίας aπόψε λίγο μετά τις έντεκα ο Ra0ul Penman – διακείμενος «ελαφρώς λοξά προς το σύμπαν» – παρουσιάζει το ιβέντ: Με το Καλέμι στα Δόντια | Μια Παράσταση Αυτοκινήτου του Σαμσών Ρακάς. Μια κατάθεση προφορικού λόγου η οποία συνδέει τη διάχυτη απόγνωση της πόλης με την απώλεια του κέντρου της. Στην ουσία -κόκκινο φύλλο μέσα στο τόξο-}
*επανάληψη μιας εκπομπής μύησης σε μια υπόθεση παρασκηνίου της προηγούμενης τρίτης -μιας μέρας που η μικρή αλήθεια έφερνε μαζί της την αλήθεια ολόκληρη –
Εκπομπή Δεύτερη [Ανάληψη Ευθύνης]
Η επιγραφή στην προτομή της Αγίας Ελεούσας στην Καλλιθέα γράφει πως ήτανε Φιλέλλην. Κι όμως ο κυριούλης αυτός που λέγεται Φρειδερίκος Μιστράλ (1830-1914), θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους γάλλους ποιητές, με σημαντική λογοτεχνική δράση στο πεδίο της προβηγκιανής γλώσσας και εμπνευστής του λογοτεχνικού κινήματος των φελιμπρίζ. Αν δε με πιστεύετε δείτε ποιος έλαβε το βραβείο Νόμπελ το 1904. Κι όμως η επιγραφή στην προτομή της Αγίας Ελεούσας γράφει πως ήτανε απλά φιλέλλην. Κι αυτό γιατί έγραψε ένα ρομαντικό ποίημα για την Ελλάδα που το μετέφρασε ο Παλαμάς και το καπηλεύονται συχνά οι εθνικιστές μέχρι σήμερα, και προσωπικά ο Νίκος Μιχαλολιάκος. Ίσως έχει βοηθήσει σε αυτό και ο θάνατός του που συνέβη την φορτισμένη ημερομηνία της 25ης Μάρτη. Κι όμως κατά βάση είναι ένας ποιητής λυρικός, άγνωστος στο ελληνικό κοινό και δεν τους τον χαρίζω. Γιατί όταν το έθνος γράφει την ιστορία που το συμφέρει, σε βαθμό που ατιμάζει την ταυτότητα του τιμώμενου, τότε ο βανδαλισμός μοιάζει η μόνη δικαίωση για τον βανδαλισμένο.
Εκπομπή Τρίτη [Στάση Στέγη Ιδρύματος Ωνάση]
το μέλλον βρίσκεται σε λούνα παρκ που θα κατασκευάσουνε πολύ μεγάλοι ποιητές · γιατί το να γράφει κανείς ποίηση σημαίνει, τουλάχιστον ως τάση, να δώσει για να δουν · όχι να δώσει για να διαβάσουν αλλά να δώσει για να σκηνοθετήσουν: ο σύγχρονος χώρος της ποίησης δεν είναι η βιβλιοθήκη ούτε τα αρχεία αλλά η νοερή σκηνή όπου οι επιμέρους αναγνώσεις ξετυλίγονται, μέσα από μια εκθαμβωτική εικονοποιία · δες για παράδειγμα: η φλόγα του κεριού έχει το ίδιο σχήμα με το δάκρυ: το δάκρυ τη σβήνει: η φλόγα το βράζει: έρωτα ζήτησες: επιτάφιο θα λάβεις · ας περάσουμε τώρα στα σημαντικά ζητήματα: πού ανήκει ο Καβάφης;
«OYTIΣ» · Η Αόρατη Έκδοση
«Εκείνο που αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τους δρόμους, είναι σημαντικότερο από εκείνο που αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε την ζωγραφική»
Γκυ-Ερνέστ Ντεμπόρ
Έκθεση περί της Κατασκευής Καταστάσεων (Ιούλιος 1957)
υλικό από τα παρασκήνια
εισαγωγή στην ψυχογεωγραφία
Μια στρατηγική απεξάρτησης από το εμπόριο.
ένα περιστατικό
Εκεί που η τέχνη και η πραγματικότητα υπογράφουν μυστικά ένα σύμφωνο ειρήνης
Και το πλάσμα αυτό το ονομάζω «Ούτις»
Η απαγγελία νούμερο έντεκα στο CD της παράστασης Με Το Καλέμι στα Δόντια
[σε έναν παράδρομο της Συγγρού]
Το έντυπο της παράστασης
μια αληθινή ιστορία
ΤΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΤΟ ΤΡΕΝΟ
(σχεδόν Teaser)
α δεν σου ‘πα,
μου ‘κανε παράπονα ο ουρανός εχτές
πως δεν τον κοιτάζω τις νύχτες τελευταία
τι να του έλεγα;
ότι πια δεν τον χρειάζομαι
επειδή βρήκα τον ουρανό
και μάλιστα πιο ξάστερο σε σένα;
τι να του έλεγα; πώς
με ξεμυάλισες τελείως;
δειλιασα και τίποτα δεν ειπα
έσκυψα μονο το κεφάλι μου
κι έψαξα για υπόστεγο να του κρυφτώ
με κάποιες τύψεις είναι η αλήθεια
που πρόδωσα το θαύμα της σιωπής
για να κοιτάξω το συμφέρον της καρδιάς μου
γιατί μόνο εσύ το έμαθες πως
σ’ άφησα να το μάθεις πως
ο υψωμένος
δείκτης του χεριού μου
ποτέ δε θέλησε να δείξει τοπο
να γίνει ο ίδιος τόπος προσπαθούσε
για τούτο πάσχιζε μονάχα
τόπος προσγείωσης της πεταλούδας,
Ερχομέ μου
είπα πλησίασε, τραυματιοφορέα Τόπε
να πάρει μπρος ο πόλεμος
τα λάβαρα να ξεμπαουλωθούν
γιατί πράγματι ο πόλεμος θ’ αρχίσει
όταν του δικέφαλου αετού
τα δυο κεφάλια
ξάφνου θα ξεπαγώσουνε από το χρόνο
και θα στραφούν ν’ αντικριστούνε
είπα πλησίασε, κεφάλι Ιερό
πλησίασε ανάγωγα ποιος πόλεμος
ρωτάει αν επιτρέπεται για να περάσει;
ένας Σολωμός
θεμελίωσε το έθνος
ένας νέος Σολωμός
θα ‘ρθει για να το καταστρέψει
Ημερολόγιο Παράστασης
· εντυπώσεις επιβατών ·
Ημερολόγιο · σελίδα υστερόγραφη
άνω κάτω τελεία και δεξιά παρένθεση
του γιώργου δομιανού
Ημερολόγιο · σελίδα τελευταία
Τίτλοι Τέλους: Και το πλάσμα αυτό το ονομάζω «Ούτις»
Ημερολόγιο · σελίδα νούμερο δεκαεννιά
Μια εμπειρία της ποίησης μέσα στην ποίηση
του Στέλιου Λαλούση
Ημερολόγιο · σελίδα νούμερο δεκαοχτώ
Πολυτελώς αφημένη στο πίσω δεξιά κάθισμα
της Κλειούς Κιούλπαλη
Ημερολόγιο · σελίδα νούμερο δεκαεπτά
Με χρηστικά αντικείμενα τον τόπο και τον χρόνο
της Αγγελίνας Γεροστάθη
Ημερολόγιο · σελίδα νούμερο δεκάξι
πίσω από τη μάσκα οι σελίδες ακόμα αντηχούν το «ετών 35»
του Ηλία Παρασκευόπουλου
Ημερολόγιο · σελίδα νούμερο δεκαπέντε
τα συναισθήματα φεύγουν απ’ τα ανοιχτά παράθυρα
Ημερολόγιο · σελίδα νούμερο δεκατέσσερα
Ε εσύ, με ονοματεπώνυμο «Δικαίωμα στην Πόλη», πλησίασε.
της Δέσποινας Καταπότη
Ημερολόγιο · σελίδα νούμερο δεκατρία
Πάντως, αυτό που ερχόταν, ήταν εντελώς πρωτόγνωρο.
της Ειρήνης Γαϊτάνου
Ημερολόγιο · σελίδα νούμερο δώδεκα
«Είδες να μαδάνε την κότα και ο αέρας να συνεπαίρνει τα πούπουλα; Έτσι πάει το έθνος»
της Κατερίνας Παπαντωνίου
Ημερολόγιο · σελίδα νούμερο έντεκα
Εγώ, ο φωτογράφος, μια ένοπλη έκδοση του μοναχικού περιπατητή που ψαρεύει στην αστική κόλαση, είμαι ένας ηδονοβλεψίας με ρόδες που επανανακαλύπτει την πόλη του ως ένα τοπίο αισθησιακών άκρων. Η μόνη αυτοδέσμευση να είμαστε ανοιχτοί στο απρόοπτο, στο ατελές, στο διαμορφούμενο.
της Ρουμπίνης
Ημερολόγιο · σελίδα νούμερο δέκα
Κι όμως. Τα αληθινά καλλιτεχνικά γεγονότα δεν θέλουν παραγωγές, σκηνές, θιάσους, επαγγελματίες χειροκροτητές. Το κορυφαίο μάλιστα αυτής της περιόδου, το πιο ανεπιτήδευτο, αφοπλιστικό, συγκινητικό και αυθεντικό, εκτυλίσσεται στο δρόμο, μέσα σε ένα μικρό παλιό Ρενώ, που κάποια στιγμή μπορεί να μείνει και εσύ να αναγκαστείς να το σπρώχνεις.
της Ιωάννας Κλεφτόγιαννη
Ημερολόγιο · σελίδα νούμερο εννιά
Να το πάρετε το ρίσκο
Της Νέφης
Ημερολόγιο · σελίδα νούμερο οχτώ
Πρώτη φορά πήγαινα σε παράσταση έχοντας τόσο άγχος. Δεν είμαι σίγουρος γιατί άγχος, δεν είμαι σίγουρος τι είδους άγχος. Ίσως υποψιαζόμουν ότι θα με κάνει να νιώσω λιγότερο θεατής.
του Αλεξάντερ Πλατς
Ημερολόγιο · σελίδα νούμερο επτά
Μια ένυλη παράσταση για το άυλο που μας ορίζει.
της Σοφίας Σούπαρη
Ημερολόγιο · σελίδα νούμερο έξι
η πιο μεταφυσική και ταυτοχρόνως ρεαλιστική εμπειρία που έχω ζήσει στην Αθήνα, εδώ και πολύ καιρό.
της Λίνας Ρόκου
Ημερολόγιο · σελίδα νούμερο πέντε
Ένα βράδυ τετάρτης άναψε η ψυχή μας υπό τους ήχους απανωτών οργασμών μιας άγνωστης πίστης, μιας άγνωστης ιθαγένειας, υπό τους χτύπους ενός καλεμιού που συντονίστηκαν με αυτούς της καρδιάς.
του Βασίλη Κουντζάκη
Ημερολόγιο · σελίδα νούμερο τέσσερα
Μπορεί να ξέχασε κι αυτός να γίνει αλήτης.
του Πάνου Κουτούλια
Ημερολόγιο · σελίδα νούμερο τρία
Δεν υπάρχει κανένα βιβλίο με τίτλο «Ούτις» και συγγραφέα το Σαμσών Ρακά. Απαγγέλλει ο ίδιος τους ατύπωτους στίχους του, ποιητής κι αυτός ενός πολέμου. Ενός πολέμου άτρωτου από την όποια ειρήνη.
του Χαρίλαου Τρουβά
Ημερολόγιο · σελίδα νούμερο δύο
της Μαρίας Τσίπηρα
Ημερολόγιο · σελίδα νούμερο ένα
του Τάσου Μπρεκουλάκη
απόσπασμα από την απαγγελία Νο9 του CD της παράστασης
σε έναν παράδρομο της Συγγρού
«Ο λαβύρινθος είναι η πατρίδα του διστακτικού.
Ο δρόμος όποιου φοβάται να φτάσει στο στόχο του εύκολα θα σχηματίσει λαβύρινθο.
Έτσι κάνει η ορμή στα επεισόδια που προηγούνται της ικανοποίησής της.
Έτσι όμως κάνει και η ανθρωπότητα που δεν θέλει να ξέρει τι θ’ απογίνει μ’ αυτήν»
Βάλτερ Μπένγιαμιν
«Ο λαβύρινθος είναι η πατρίδα του διστακτικού.
Ο δρόμος όποιου φοβάται να φτάσει στο στόχο του εύκολα θα σχηματίσει λαβύρινθο.
Έτσι κάνει η ορμή στα επεισόδια που προηγούνται της ικανοποίησής της.
Έτσι όμως κάνει και η ανθρωπότητα που δεν θέλει να ξέρει τι θ’ απογίνει μ’ αυτήν»
Βάλτερ Μπένγιαμιν
προς μιαν εμπράγματη ποίηση