Κριτικό σημείωμα για την «Πάσα Ανάσα» του γιώργου δομιανού

«όταν έχεις/αυτόν που θες/
περπατάς στην/πανεπιστημίου-/
κλείνεις το μάτι/στους τυφλούς/
κι αυτοί το βλέπουν»

Αυτός και αυτή· το αιώνιο δράμα, δηλαδή η ιστορία του αλληλοσπαραγμού τους, στο βιβλίο του Γ. Δομιανού εκτυλίσσεται σε πέντε πράξεις. Η κτητικότητα, η ζήλια, η αίσθηση του τέλους -ακόμη και τη στιγμή της σεξουαλικής κορύφωσης- χτίζουν τον κόσμο των εραστών που αγαπιούνται τρομακτικά για τον κοινό νου: σε κάθε τους επαφή κάτι μεταμορφώνεται, κάτι άλλο παραμένει και γίνεται πιο συμπαγές ενώ κάτι άλλο αποκολλάται δια παντός από την κοινή τους βάση.

Η ιστορία του Άντρα και της Γυναίκας εδώ είναι πλαισιωμένη από το αποτυχημένο μοντέλο της κοινότητας που τα μέλη της, ξεχωριστά, βιώνουν το ψέμα και την εγκατάλειψη και αφανίζονται προτού προλάβουν να εκπληρώσουν τις επιθυμίες τους. Ο άντρας τη ‘‘σκοτώνει’’ επιδιώκοντας τη λύτρωση απ’ όλες τους τις νευρώσεις. Εκείνη τον αποκαλεί “καλό της” και τον αποζητά με όλο της το είναι. Θέλει την ψυχή του και την αρπάζει κάθε φορά που σμίγει μαζί του. Η τρέλα να καταπιεί ο ένας τον άλλο σαμποτάρει την ιδεατή πλατωνική τους σχέση αλλά επιβεβαιώνει τον φυσικό κανόνα που τους ρίχνει συστηματικά σε ακραία παιχνίδια ισχύος. Το αλύχτισμα του σκύλου με τα τρία πόδια, στην προμετωπίδα του βιβλίου, ακούγεται από τον προσεκτικό αναγνώστη καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης αυτού του ξεχωριστού ως προς τη δομή και υπέροχου στιχουργικά ποιητικού έργου.

Πηνελόπη Πετράκου

*Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Κλεψύδρα που κυκλοφορεί