Λιπάσματα Δραπετσώνας | 14.6.15

(φώτο: Δημήτρης Μακρής)

(φώτο Δημήτρης Μακρής)

Στις 14 Ιουνίου του 2015 στον χώρο της παραλίας που βρίσκεται μπροστά από τα Λιπάσματα, η Όλια Λαζαρίδου και οι φίλοι της ξεκίνησαν να απαγγέλνουν και κατάφεραν να κερδίσουν την προσοχή μας για μια ώρα. Με ποιήματα, της ίδιας (η προσευχή του ελάχιστου – εκδόσεις Υποκείμενο) και άλλων προσκεκλημένων της. Η βραδιά ήταν αφιερωμένη στον φίλο τους Βίκο Ναχμία, που πριν 15 μέρες είπε το τελευταίο του αντίο. Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος του ΣΥΣΣΗΜΟΥ, απήγγειλε ένα ποίημα του με την ελπίδα ότι ο Βίκος θα το απολάμβανε κι αυτός μαζί μας. Κι όταν ο αυτοκράτωρ ήλιος έδυε σεμνά και ταπεινά πίσω από τα βουναλάκια της Σαλαμίνας, φάνηκε ότι σε πολλούς παρόντες ανέτειλε μέσα τους μια φετοκάρπουζη σελήνη στάζοντας σε φως στάλες ρόδου αμάραντου και αγάπης πικροθάλασσας. Και μετά, με μια βαθιά υπόκλιση μας προσκάλεσε η πανέμορφη σε χορό και ρεμπέτικο τραγούδι. Το υπηρέτησαν με μεράκι και κέφι μέχρι περασμένα μεσάνυχτα οι Κόττον Μπόις και βοήθησε σημαντικά για την ολοκλήρωση το κερασμένο τσίπουρο και οι μεζέδες της καντίνας.

(φώτο: Παναγιώτης Βελτανισιάν)

Όλα αυτά σε ένα τοπίο εξώκοσμο, ακατέργαστο, παρατημένο στην μοίρα του, πάντως όχι από τα συνηθισμένα της πόλης. Πίσω μας με τις απαγγελίες και με τα τραγούδια μπροστά μας, πάμφωτα πλοία, πλοιάρια και καΐκια μπαινόβγαιναν στο λιμάνι του Πειραιά παίρνοντάς μας για δευτερόλεπτα μαζί τους. Βόρεια τα διατηρητέα κι εγκαταλελειμμένα συνάμα κτίσματα του Γυαλάδικου, το φουγάρο των Λιπασμάτων, στο βάθος δεξιά η φωτισμένη κι εργαζόμενη επί 24ώρης βάσης Cosco και λίγο προς τα αριστερά μας τα φώτα της συνοριακής Δραπετσώνας. Νομίζω ότι όπως κι εγώ έτσι και οι περισσότεροι επισκέπτες θα το ευχαριστήθηκαν ως όλον. Τις απαγγελίες των ποιημάτων, τα τραγούδια, τους άλλους ανθρώπους (ιθαγενείς, Πειραιώτες, αλλά και ψαχτήρια από το υπόλοιπο του λεκανοπεδίου), το τοπίο και μια αύρα ψυχής βαθιάς που κυκλοφορούσε ανάμεσά μας μέχρι που έφυγαν και οι τελευταίοι. Ε ναι, βεβαίως και να επαναληφθεί. Το ζητούν θεοί κι άνθρωποι, νεκροί να αναστηθούν για λίγο και ζωντανοί για να ξανασμίξουν λίγο πιο πέρα από τον τρέχων εαυτό τους μέσα στα ωραία και στα καλά της γλυκύτατης Όλιας μας, που και την εκτιμούμε και την αγαπάμε χρόνια πολλά τώρα και των καλών φίλων της.

έγραψε ο Λάκης Ιγνατιάδης

| Ευριπίδης Λασκαρίδης | Αγγελίνα Γεροστάθη | Όλια Λαζαρίδου | Νίκος Α. Παναγιωτόπουλος |