Ο
Υ
Τ
Ι
Σ

Του Σαμσών Ρακά

«γιατί δε ντύνουν τους νεκρούς casual;»

 

 

 

 

.

Απαγγέλθηκε στα σκοτάδια του Φιλοπάππου.
Κρυφοκοιτάχτηκε στο θέατρο Σφενδόνη.
Περιπλανήθηκε στην πόλη με τις παραστάσεις αυτοκινήτου.
Τώρα ήρθε η ώρα του να διαβαστεί.

 

.

Τι είναι ο Ούτις;

Ο κόσμος της ποίησης έχει σαπίσει: καριέρα και πάθος για δημόσιες σχέσεις, αποκλεισμοί κι ιεραρχίες, χολή και συνταγές ραδιουργίας, συντεχνίες και τσανάκια ευρωπαϊκών προδιαγραφών. Το νιώθεις κι εσύ ε; Δεν μπορεί να μην το νιώθεις. Έγινε ο ποιητής ένας κακόμοιρος μισθοφοράκος στο στρατόπεδο της φήμης. Και τα ποιήματα να γράφονται μόνο για να χειροκροτηθούν, και τα ποιήματα να διαβάζονται μόνο για να θαυμαστούν, ανταλλάσσοντας δάκρυα, δάκρυα κατεψυγμένα, που περιφέρονται στα βιογραφικά των ψευτοξενύχτηδων. Προσωπικά μιλάω τόσην ώρα. Διακρίνω ένα τέλμα. Ένα στρίμωγμα σε αδιέξοδο δρομάκι, ένα μπούγιο στο στενό της ετερονομίας. Αλλά το νιώθεις κι εσύ; Μετά την ποίηση τι να επικρατεί; Γιατί δεν μπορεί, δεν μπορεί να τελειώνει η υπόθεση εδώ. Αναζητώ μιαν έξοδο από τούτο το μετάνιωμα. Δε γίνεται να μην υπάρχει κάπου ένα πέρασμα. Έστω ένα λαγούμι που να βγάζει σε ξέφωτο. Σε μια ήσυχη θέα.

Αυτό το ξέφωτο βγαίνει ο Ούτις να αναζητήσει.
Τη θέα μιας νέας συγκίνησης:

«[…]

κι ένιωσα να μπαίνω πού;
στο Τεκτονείον μέσα
και να κοιτώ από μια γωνιά
τους εβδομήντα δύο μάστορες
να κουβεντιάζουν όρθιοι
σε τράπεζα μακρόστενη
που πάνω της είχαν απλώσει τι;
τη μακέτα της γης

–διαφωνούσαν για το χρώμα του χώματος που θα επέλεγαν–

και τότε κάποιος ξεκλείδωσε το συρταράκι από κάτω
τρίζοντας βγήκε προς τα έξω
κι είδα μέσα με τα μάτια μου τη Σολομωνική
να ξαπλώνει με σαγήνη πάνω στην Παλαιά Διαθήκη

είχανε συμπεθεριάσει για τα καλά
ή μήπως ζευγαρώσει;
πάντως τρόμαξα
ένα επιφώνημα το ‘σκασε απ’ τα σπλάχνα μου
όλοι οι μάστορες γύρισαν προς εμένα
κι είδα τα μάτια τους πέτρινα μέσα
λίθινα τα βλέφαρά τους

ρίξαν ένα σάβανο να κρύψουν τη μακέτα
άρον άρον με διώξανε από κει

[…]»

 

 

 

σελ. 79

ο απόκρημνος αυτός χώρος θα βρίσκεται υπό ανανέωση όλο το 2018

[…]

υπάρχουν κάποιοι χαρακτήρες
που δεν αποδίδονται φωνητικά
παρά μόνο γραπτά
όπως του Σωτηριανού το ξόρκι
και πρόσεξε μην τους επαναλάβεις:

ΗΡΕΙΚΕΙΣΕΙΦΘΗΑΡΑΡ
ΑΘΧΑΜΟΔΟΙΡΑΛΑΡ
ΟΥΕΧΕΑΡΜΑΛΑΡ
ΙΑΩ ΙΑΩ
ΗΥΟΕΙ
ΧΟΥΧΜΑΘΕΡΦΗΣ
ΙΕΟΥΗΩΗ
ΜΑΣΩΜΑΣΙΜΑΒΛΑΒΟΙ
ΙΑΗΑΙΗΩ
ΑΠΟΜΨ
ΠΑΣΡΡΩΗΗΚΑΜΑΔΩΡ
ΒΑΣΥΜΙΑΩΙΑΚΙΝΘΟ
ΕΘΡΕΛΥΟ

σελ. 14

.

.

«[…]

σ’ αγαπώ
έτσι όπως γυρνάει
η γλώσσα στους ποδοσφαιριστές»

σελ. 165

.

.

.

.

.

.

.

.

«[…]

φοβάμαι μη σε χάσω χωρίς να σ’ έχω καν
έχω τρελαθεί;
τι γουέστερν με οπλοαπαγόρευση είναι ετούτο;»

σελ. 31

.

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ

«θα σε πάρω τηλέφωνο αύριο», είπες
και απομακρύνθηκες αργά
λες και τραβούσε από απέναντι ο Κιούμπρικ

σε πίστεψα
ανέβαλα τη μέρα μου να κάνω πρόβα
σαν ξεπεσμένος ήρωας του Τζάρμους
αυτό το «σε περίμενα»
όταν θα σήκωνα το ακουστικό

ποτέ μου δεν το σήκωσα
περίμενα για ώρες αμοντάριστος
βάφτισα το οσονούπω ρήμα
μέχρι που απελπίστηκα
κάπου προς το χάραμα εκεί
πάνω στην αλλαγή του ταρκοφσκικού πλάνου
αισθάνθηκα μια προδοσία μικρή
ήταν που σ’ είχα πιστέψει
δε φταις εσύ
δικό μου εντελώς το φταίξιμο
πώς να στο εξηγήσω;
μια προδοσία μικρή
σα να μαθαίνεις ξαφνικά
πως μια αγαπημένη σου ταινία
πηγαίνει
για
όσκαρ

σελ. 100

Προδημοσίευση
στην πλατφόρμα
chronos.fairead.net
το Σεπτέμβριο του 2017

θες να μιλήσουμε για όλα; θες να μιλήσουμε για τους δημοσιοσχετίστες της
ποίησης με προσόντα αγοραφοβίας στο βιογραφικό τους; μήπως να μιλήσουμε
για τους νομάδες με έξι ακίνητα; μήπως να λέγαμε για τους αυτοκτονικούς που
βλέπουνε και λίγο ουέφα; ή για τους ευαίσθητους με τρεις αποδοχές κληρονομιάς;
μήπως θες να πούμε για τους ερημίτες που έβαλαν δορυφορική στο δεντρόσπιτό
τους; ή προτιμάς να πούμε για τους ποιητές με μέσο κυβερνητικό; θέλεις να τα
πούμε όλα; θες επιτέλους να παραδεχτούμε την ξεφτίλα μας
;

–έχεις φτερά;
–έχω
–θα μου δώσεις;
–θες να πας κάπου;
–ναι
–τότε δε σου δίνω
–γιατί;
–γιατί θα φύγεις
–δε μ’ αγαπάς;
–υπερβολικά
–κι εγώ
–τότε γιατί θες να φύγεις;
–γιατί θέλω να σε ψάξω

σελ. 175

ΕΡΗΚΙΣΙΘΦΗΑΡΑΡΑΧΑΡΑΡΑΗΦΘΙΣΙΚΗΡΕ
ΡΗΚΙΣΙΘΦΗΑΡΑΡΑΧΑΡΑΡΑΗΦΘΙΣΙΚΗΡ
ΗΚΙΣΙΘΦΗΑΡΑΡΑΧΑΡΑΡΑΗΦΘΙΣΙΚΗ
ΚΙΣΙΘΦΗΑΡΑΡΑΧΑΡΑΡΑΗΦΘΙΣΙΚ
ΙΣΙΘΦΗΑΡΑΡΑΧΑΡΑΡΑΗΦΘΙΣΙ
ΣΙΘΦΗΑΡΑΡΑΧΑΡΑΡΑΗΦΘΙΣ
ΙΘΦΗΑΡΑΡΑΧΑΡΑΡΑΗΦΘΙ
ΘΦΗΑΡΑΡΑΧΑΡΑΡΑΗΦΘ
ΦΗΑΡΑΡΑΧΑΡΑΡΑΗΦ
ΗΑΡΑΡΑΧΑΡΑΡΑΗ
ΑΡΑΡΑΧΑΡΑΡΑ
ΡΑΡΑΧΑΡΑΡ
ΑΡΑΧΑΡΑ
ΡΑΧΑΡ
ΑΧΑ
Χ

.

εκεί όπου οι άνθρωποι
είχαν διάρκεια ζωής τα είκοσι τρία χρόνια
και δε γελούσανε ποτέ
και τεκνοποιούσανε απ’ τα εννιά
και η κύηση κρατούσε τρεις πανσέληνους
αυτά με δίδαξε ο Ούτις

κι η Σελήνη πάνω είχε χορτάρι
τόσο χορτάρι που πρασίνιζαν οι νύχτες
αυτά με δίδαξε ο Ούτις

κι ένα νησί περιφερόταν στο Αιγαίο μόνο του
αυτά με δίδαξε ο Ούτις

[…]

σελ. 146

.

«στην ανατολή είμαι σαν ίβις

στη δύση κυνοκέφαλος

στο βορρά έχω τη μορφή φιδιού

στο νότο τη μορφή λύκου»

ζάρες οι είναι μοναξιά
πλάτη στην Λέοντος το κάνει που
υπάρχει δεν όταν
κολλήσει στο να άνθρωπος ένας

16 σελ.

μοναξιά είναι οι ζάρες
που κάνει το Λέοντος στην πλάτη
όταν δεν υπάρχει
ένας άνθρωπος να στο κολλήσει

σελ. 16

[…] Το βιβλίο αυτό
θέλω να το διαβάσεις
όπως ο παπάς
τα ονόματα
το ψυχοσάββατο […]

σελ. 7

ISBN: 9786188256149
Διαστάσεις: 19 x 27
Σελίδες: 264
Τιμή: 14.50

Με αντικαταβολή (δωρεάν έξοδα αποστολής)
και απευθείας παραγγελίες:
τηλ. 23920 25815
e-mail: ekdoseis@ypokeimeno.com

Για τους ρέκτες του ουτισμού θα διακινηθούν έναντι ενδεικτικού αντιτίμου κάποια εναπομείναντα πολύπτυχα προγράμματα που είχαν αναλάβει το ρόλο του οδηγού πλεύσης στην παράσταση «Ούτις»
τον Μάϊο του 2016 στο θέατρο Σφενδόνη καθώς και το υλικό (αφίσα-CD) που μοιραζόταν στις παραστάσεις αυτοκινήτου «Ούτις: Με το καλέμι στα δόντια», οι οποίες πραγματοποιήθηκαν την άνοιξη του 2017.

Ο ΟΥΤΙΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΤΟΥ 2017
ΣΕ 1000 ΑΝΤΙΤΥΠΑ ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ
ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΤΥΠΩΘΗΚΕ ΣΕ ΧΑΡΤΙ PALATINA 85
ΓΡ ΑΠΟ ΤΟ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΙΛΗ ΚΑΙ
ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ ΣΕ ΧΑΡΤΙ TINTORETTO 300 ΓΡ ΑΠΟ
ΤΟ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΚΟΡΔΟΠΟΥΛΟΥ
ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΔΕΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ
ΙΩΑΚΕΙΜ ΤΡΙΚΑΛΙΑΡΗ ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ ΤΗΣ
ΡΑΝΙΑΣ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΥ ΤΟΥ ΧΑΡΙΛΑΟΥ ΤΡΟΥΒΑ ΚΑΙ
ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
ΔΙΟΡΘΩΣΕΩΝ ΤΗΝ ΓΡΑΦΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ
ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ ΕΙΧΕ Η ΣΟΦΙΑ ΣΟΥΠΑΡΗ
Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ
ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΚΑΛΕΜΙ ΣΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΠΟΥ
ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΕ Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ ΤΟΥ
2017 ΒΑΣΙΣΜΕΝΗ ΣΕ ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Μαρτυρίες Ουτισμού

1

ένα ουτιστικό ερωτηματολόγιο

(δια χειρός Ειρήνης Καραγιαννίδου)

«Υπάρχουμε για να μας κλέβουν οι θεοί αγάπη; Σπέρμα τίνος; Και μετά; Επιτέλους οι αρχάγγελοι τι κάνουν; Υπάρχει άραγε στο δάσος μας διανυκτερεύον φαρμακείο; Βέργα τι είδους; Ποια είναι η συνταγή του οστού; Ό,τι πνευματίζεται ειν´ καταραμένο να βολοδέρνει; Και μετά; Are you kidding me ολότελα; Πόσες τρύπες κάνουν ένα κομμάτι ξύλο να ονομαστεί φλογέρα; Και μετά; Τι βλέπουν τα μάτια σου; Τι δεν ποθείται από δόλο για να το γευτείς πριν να γεράσει; Πού το ´χουν θάψει το ποταμάκι; Πιστεύεις στο θαύμα όπως ο Σικελιανός; Ο Στάμος χώρισε την Μπήτζα μέσα στην Τουρκοκρατία; Και μετά; Τι έχει να χωρίσει η προφητεία απ´ την νεκρομαντεία; Ψεύδεται ο έρωτας όταν έχει έμπνευση; Οι ταφόπλακες είναι μονάδα μέτρησης της αξίας μιας αγάπης στον Άδη; Τι σε κοψοχόλιασε; Ήπιες το αμίλητο νερό του πολιτεύματος το δηλητηριασμένο; Μήπως μπουκώθηκες γρασίδι; Τώρα τρομάζεις; Και μετά; Αν βγάλει η ιδέα σάρκα γίνεται θνητή; Από πού είσαι; Σε στενεύουν οι ελβιέλες; Να ´κανε λάθος άραγε στο νούμερο ο νεκροθάφτης; Και μετά; Μαζί δεν το ´δαμε το όνειρο; Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις; Υπάρχει το ανάποδο στον ήλιο; Είναι ο Ερωτόκριτος η Σολομωνική του Λιβικού Πελάγους; Παίζει η ανθρωπότητα καλό τσέμπαλο; Αν αφαιρέσεις τη χρησιμότητα της αντανάκλασης στον καθρέφτη διακρίνεις τι; Τι το ´θελα; Θες να σου ορκιστώ ξανά; Και μετά; Κοιμόμαστε τα βράδυα ή προβάρουμε τον θάνατο αμακιγιάριστοι; Ποιος γέννησε την ενοχή; Εδώ σε πονάω μήπως; Αυτός που γράφει ποιήματα λέγεται ποιητής; Ο μαύρος αναπτήρας BIC είναι βαρύτερος απ´ τον άσπρο; Τι θες να πεις; Και μετά; Η φλόγα του κεριού έχει το ίδιο σχήμα με το δάκρυ; Ο βασιλικός θέλει γλάστρα; Ποιο είναι το όνομά σου; Και μετά; Τι άλλο ζητάς; Αίμα; Εκσπλαχνισμό; Κομμένα δάχτυλα; Την ανθρωποθυσία μου; Μήπως νηπιοβαπτισμό σε νεροχύτη; Έχει παραθυράκι ο μύθος; Και μετά; Τι ζήλεψες; Ποιος Ισαάκιος ποιος; Γιατί το πες αυτό; Τι λάθος; Μήπως ανήκεις στη φυλή των ´Αστομων; Και μετά; Το ποίημα στον τάφο του Ραγκαβή τι μέτρο χρησιμοποιει; Πού λογοδοτεί το κλάμα σου; Με προσέχεις; Πώς το ´γραψες έτσι το μηκυναϊκό; Για το λιμάνι καλά πάω, πατριώτη; Σ´ έχει ξυπνήσει κεραυνός που έπεσε στο όνειρό σου; Και μετά; Βρέχει εκεί που βρίσκεται ο λογισμός σου; Έχω φακές θες; Έναν ποιητή Ταγκόρ τονε ξέρεις; Πόσες διαπιστώσεις για την πνευματική απώλεια θα κάνουμε χωρίς να μιλάμε γι ´ αυτήν; Γενικά από σκαρφάλωμα πώς πάνε οι θελήσεις σου; Τι διάολο κάνανε; Και μετά;  Πρώτα μαρμάρωσε ο Θεός κι ύστερα έγινε; Μαζί μου τα βάλανε; Πόσο ζυγίζει η φωτιά; Τα κατάφερα; Η άπνοια είναι καιρική συνθήκη; Λίτσα, εσύ; Τι νομίζεις; Ψήνεσαι; Ρεμβάζεται η πείνα; Και μετά; ΠΑΟΚ είσαι ή ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ; Κρατάς μυστικό; Οι καλαμιές γέρνουνε πάντα προς τα ´κει που έγινε ο φόνος; Πότε παίζει η ΑΕΚ; Τι να σου πω; Ρε Αδάμ, θα το ξανάκανες; Και μετά; Το επίδικο είναι τι; Ακούτε;  Γιατί χάσκει; Γιατί κάθε τρεις και κάτι αιώνες καταρρέει ο τρούλος της Αγιασοφιάς; Τότε γιατί θες να φύγεις; Αν δεν υπήρχε η Συγγρού θα γράφαμε ακόμη με ομοιοκαταληξία; Το λακκάκι στον κρόταφο η φύση το ´φτιαξε για την κάννη; Και μετά; Ποιο γκιώνισμα δεν έρχεται από τα πέρατα; Η τελευταία λέξη της σιωπής είναι κουλουβάχατα; Και μετά; Η φωνή του τζίτζικα με τη φωνή του κούκου συναντιούνται το ξημέρωμα; Ή για να στο πω αλλιώς: το πουλί που το ´σκασε μαζί με το κλουβί του φοράει φυλακή ή πανοπλία;»

Ολόκληρο το κείμενο εδώ.

2

 Ούτε με πάταγο, ούτε και με λυγμό, αλλά με δάγκωμα σε ελενίτ

(του γιώργου δομιανού)

[…] έζησα την εξέλιξη της συγγραφής του “Ούτις” τα τελευταία χρόνια αποσπασματικά. σε απαγγελίες, αναγνώσεις, θέατρα, νυχτερινούς αττικούς βράχους, σε σκόρπια χαρτιά. όταν έφτασε όμως στα χέρια μου το ολοκληρωμένο έργο ήταν σαν να μην είχε περάσει μπροστά από τα μάτια μου ούτε ένα σύμφωνο, ούτε ένα φωνήεν. παρουσιάστηκε μπροστά μου ένα νεόδμητο σπίτι, με νέα υλικά, που το πρωί μετακομίζεις σε αυτό, το απόγευμα σου κάνουν έξωση και το βράδυ μπαίνεις μέσα του κρυφά για να κοιμηθείς. ένας καθρέπτης που τον κοιτάς και βλέπεις αυτό που είσαι, αυτό που θα ήθελες να είσαι, αυτό που θα γίνεις και τους γονείς σου να σκάνε πίσω από την πλάτη σου και να σου κόβουν το λαρύγγι. δεν χρειάζεται να μπω σε λεπτομέρειες. στην ανάγνωση του βιβλίου ο καθένας θα πιαστεί από την άκρη του γκρεμού που του αναλογεί και όταν τα δάκτυλά του θα γλιστρήσουν θα χαθεί στο χάος που και πάλι του αναλογεί.

πάρε το και κράτησέ το σφιχτά. μην το ακουμπήσεις σε ράφι βιβλιοθήκης. αλλά στην τελική όπου και να το ακουμπήσεις μέσα στο σπίτι, αυτό θα έρθει να σε βρει.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ

3

 Τα φυσικά και μετά τα φυσικά

(του Κίμωνα Θεοδώρου)

[…] Ο «Ούτις» του Σαμσών Ρακά βγήκε ακριβώς πριν κλείσει το 2017, ίσως γιατί μέσα του περιέχει το 72, αριθμό μαγικό, φτάνοντας στους βιβλιοπώλες με το μελάνι ακόμη να στεγνώνει το νέο έτος. Αποτελεί ένα μεγάλο κείμενο σε έκταση, ένα παραλήρημα σε έκσταση, ένα σύγχρονο έπος με ψηφιδωτά βότσαλα, μικρούς ύμνους που συνυφαίνονται σε κοσμικό γκονγκ, το οποίο οι πιστοί του μέλλοντος θα ψάλουν στο Επτάθρονο του Φιλοπάππου, το έτος 2081.

Ξετυλίγεται ένα έπος ανηρωικό πάνω στα χνάρια μιας μοίρας που σβήστηκε, οδηγώντας σε υποθετικές αλήθειες αργόσυρτα σαν η κατήχηση της Κυριακής να ακουμπά το αιώνιο. Ανάμεσα σε αναμνήσεις του παρελθόντος («η παιδική ηλικία κάνει διαρκώς μήνυση στο θεό») και του μέλλοντος («ο προορισμός λέω υπάρχει / και θα ‘ναι βάναυσος πολύ»)

είναι στιγμές που το παρόν φρενάρει 
λες και έκοψε το βήμα του να πάρει μάτι 
τον κώλο της αιωνιότητας 

Ολόκληρο το κείμενο εδώ

.

με θεωρείτε πολιτικό ποιητή;

σελ. 32