Πλοίο «Κλειώ» | Θεσσαλονίκη | 28.9.15

Η κα. Λαζαρίδου μας απαγγέλλει από το βιβλίο της μερικά ποιήματα. Ποιήματα που διέπονται από μια ωμή και ταυτόχρονα λυρική αλήθεια που βρίσκεται ανάμεσα στα όρια της ακαμπτότητας της δομής και της ελευθερίας της έκφρασης και του μέσου. Έντονες εικόνες σου προκαλούν περίπλοκα συναισθήματα και «σουρεαλιστικές» αντιδράσεις. Είναι ένα βιβλίο-ξεσπασμα της ποιήτριας. Ξέσπασμα συναισθηματικό και αποτυπωμένο με κάθε λεπτομέρεια στο χαρτί.

Η θέα σχηματίζει το ιδανικό σκηνικό για να στηρίξει την απαγγελία. Άρχισε να βγαίνει και η πανσέληνος και όλα πια μοιάζουν ειδυλλιακά. Το μάτι σου φτάνει από την Άνω Πόλη μέχρι το λιμάνι και τους γερανούς που σκίζουν τον ορίζοντα. Η κα. Λαζαρίδου μοιράζεται μαζί μας τα ερεθίσματα που την επηρέασαν να γράψει και -σαν φυσική συνέχεια- παίρνει την πρωτοβουλία να μας τραγουδήσει κάποια τραγούδια που άκουγε μικρή στο καράβι που αναφέρει και στο ποίημα. Με την συνοδεία κιθάρας και με μια ειλικρινή προσπάθεια να μας μεταφέρει την ατμόσφαιρα των ποιημάτων, όλοι οι ακροατές έχουν μεταφερθεί στον ποιητικό της κόσμο. Τραγούδια ιταλικά, γαλλικά και για κλείσιμο ένα κλασικό τραγούδι του Άσιμου, “για να μεταφέρει την αλητεία” που έχει η ποιητική συλλογή της και δεν θέλει να την παραμελήσει.

Και η έκδοση, όπως και η παρουσίαση, είναι ιδιαίτερη και διαφορετική από ό,τι συνηθίζεται. Για να είμαι ειλικρινής είναι ένα από τα πιο όμορφα βιβλία που έχω δει τελευταία. Για αρχή, είναι ένα βιβλίο που το διαβάζεις “οριζόντια”. Όχι “κάθετα”, όχι απόλυτα, όχι κυνικά. Το δε χαρτί είναι φυσικό καφέ και η εικονογράφηση περιλαμβάνει έργα-αγιογραφίες του Νίκου Δ. Ανδριανού (1886-1948). Στολίδι για τα μάτια και ταξίδι για το μυαλό.

Από το φιλόξενο rejected