Δεν πρόκειται για βιβλίο.
Μοιάζει με σπιρτόκουτο
που έχει μέσα τα δάχτυλα ενός ανθρώπου
«που ήξερε ακριβώς τι θα συμβεί
ίσως γι’ αυτό δε φάνηκε ποτέ»

Πιάνεις ένα
το γδέρνεις στο στήθος σου
κι ανάβει μια χάλκινη φλόγα.

Ιδού το «Ξένο Φως» του Χρήστου Μαρτίνη.

Κριτική της Ηλέκτρας Λαζάρ